Święto Miłosierdzia Bożego

Chciałem Wam opowiedzieć o naszych przygotowaniach i święcie Bożego Miłosierdzia na terenie naszego obozu w BidiBidi. Uganda to kolejny kraj na mojej misyjnej drodze, gdzie mogę obchodzić to piękne święto. Z jednej strony na północy graniczy z Sudanem Płd. i stało się nowym miejscem dla nas i naszych uchodźców, a z drugiej strony na południowym zachodzie graniczy z Rwandą. Ta właśnie Rwanda, gdzie doszło do bratobójczej walki, gdzie kilka milionów straciło życie, jest w trakcie odkrywania swojej drugiej szansy i nowej drogi. Po wydarzeniach z początku lat 90-tych nastąpiło pojednanie i nowy rozwój. Przed wojną domową w Kibeho pojawiła się Matka Boża, Matka Słowa, która wzywała do przemiany, do nawrócenia. Wydaje się, że ta przemiana dokonuje się w Rwandzie i jest obecnie szansą dla Sudanu Płd.  

Matka Boża z Kibeho

Przez wiele lat mieszkańcy Sudanu doznawali wielu prześladowań, a przykładem tego jest św. Josephine Bakhita, która pochodziła z Darfuru. Miejsce to zamieszkałe przez ludność afrykańską tak różną od arabskiej z północy było świadkiem handlu niewolnikami i eksploatacji tubylczej ludności. Również św. Bakhita stała się niewolnicą, ale tak Bóg pokierował jej życiem, że odnalazła na swej drodze odpowiednich ludzi, siostry, a przede wszystkim miłosiernego Jezusa, którego została oblubienicą. W tym samym Darfurze pod koniec lat 90-tych i na początku 2000 roku dochodzi do ludobójstwa. Wstrząśnięty świat wspiera autonomię części afrykańskiej Sudanu i poprzez autonomię, referendum w 2011r. dochodzi do niepodległości Sudanu Płd. W tym nowym kraju nie znajduje się jednak Darfur, Abyei, czy góry Nubia zamieszkałe przez plemiona afrykańskie.

Św. Josephina Bakhita

Po 2 latach niepodległości dochodzi do wojny domowej na terenie Sudanu Płd. Od 2013 r. do chwili obecnej szacuje się, że zginęło ok. 400.000 do 500.000 osób. Wojna, głód, choroby wyniszczyły znaczną część populacji tego nowego kraju, a około 3 mln osób uciekło do sąsiednich krajów, w tym około 1,5 mln do Ugandy. Kolejne procesy pokojowe nie przynosiły rezultatu. Obecnie jesteśmy w trakcie kolejnego. Tym razem Papież Franciszek zaprosił liderów politycznych na rekolekcje do Watykanu. Prosił, a wręcz błagał o pokój, całując stopy prezydenta Salva Kiir i opozycjonisty Riek Machara. Razem z papieżem płacze cały Kościół i mieszkańcy Sudanu Płd. Pojawia się pytanie jak długo jeszcze? Jak długo jeszcze historia Abla i Kaina, historia zabójstwa brata będzie trwała w Sudanie Płd? 

Papież Franciszek całuje stopy przywódców Sudanu Południowego.

Wielokrotnie Biskupi Sudanu Płd. apelowali „nigdy więcej”, ale to łzy sierot i wdów znajdujących się na terenie obozu Bidibidi przemawiają jeszcze bardziej obmywając „zakrwawioną ziemię”. W tym czasie płacze z nimi Matka Boża Miłosierdzia, Matka Słowa z pobliskiego Kibeho, w którym wydarzyła się podobna historia. Jak długo jeszcze? Rwanda, Sudan Płd, a wcześniej też Uganda w latach 70-tych i 80-tych, w czasie rządów Amina, a później pojawił się John Kony. Uganda, ziemia młodych męczenników, którzy w XIX i XX wieku oddawali swoje życie za wiarę. Jak długo jeszcze Afryka będzie cierpieć z powodu braku miłości i przebaczenia?

Wydaje się, że wszystkie ludzkie metody zawiodły … a jedyną odpowiedzią jest Jezus, który nie oskarża, lecz przychodzi do swoich uczniów z przesłaniem pokoju. Pomimo obaw, pomimo traumy i ucieczki, szukania bezpiecznego schronienia i licznych blokad, przychodzi do nas, do Sudańczyków południowych i mówi „Pokój wam!”. Powtarza to wiele razy, za każdym razem i za każdym razem w Eucharystii przed znakiem pokój, przynosi swój pokój, którego świata przynieść nie może!

Pismo Święte w języku Bari z flagą Sudanu Płd.

Dlatego też przez ponad dwa miesiące przygotowywaliśmy się do niedzieli miłosierdzia mając spotkania z katechistami, młodzieżą, dziećmi oraz w czasie rekolekcji wielkopostnych wskazując na Jezusa i jego nieskończone miłosierdzie. Boże Miłosierdzie, które jest ratunkiem dla Sudanu Płd., Rwandy, Ugandy … Afryki … i całego świata. Jak powtarzamy w koronce miłosierdzia „miej miłosierdzie dla nas i całego świata.” Gdy wszystko zawodzi, jeszcze bardziej aktualne staje się przesłanie „Jezu, ufam Tobie!”

Dlatego też w ostatni dzień nowenny w Wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego spotkaliśmy się z dziećmi misjonarzami z PDMD (naszymi „Kizito” od najmłodzego męczennika ugandyjskiego, który jest przykładem małego, ale nieustraszonego misjonarza dla dzieci). Mówiliśmy, śpiewaliśmy o miłosierdziu Bożym, również wspólnie się radując. Siostra Francesca Ratajczak przygrywała nam do nowych kanonów, których uczyły się dzieci … po łacinie (oczywiście ze wcześniejszym tłumaczeniem … a melodia z kanonów Taize dobrze wpadała w ucho:), 

o. Wojciech Pawłowski wskazywał na Boże Miłosierdzie zawarte w miłości Boga do ludzi widoczne w krzyżu, w otwartych Bożych ranach i zmartwychwstaniu. Siostra Dorothea Poly z Indonezji pomogła nam wraz z podkładem muzycznym wydobywającym się z głośnika zaśpiewać koronkę do Miłosierdzia Bożego. Może … a może na pewno trochę fałszowaliśmy, ale jesteśmy zaproszeni do śpiewania miłosierdzia Bożego naszym życiem. W tych dzieciach, w tej młodzieży, która stanowi ponad 60% populacji Sudanu Płd., jest nadzieja na nowych misjonarzy miłosierdzia.

Za przyczyną Matki Słowa, Słowa Bożego;

życzę Pokoju i Miłosierdzia Bożego, pochodzącego od Jezusa Miłosiernego;

pokoju którego świat nie daje … ale jest w imieniu Jezus!

o. Andrzej